Χημεία

ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
Το μάθημα της Χημείας διδάσκεται στη Β’ και Γ’ Γυμνασίου και μέσα από τη διδασκαλία του επιδιώκεται:
1. Να εξοικειωθούν οι μαθητές με τα βασικά γνωρίσματα και χαρακτηριστικά της Χημείας ως επιστήμης.
2. Να αποκτήσουν διευρυμένο υπόβαθρο βασικών και σύγχρονων γνώσεων.
3. Να αναπτύξουν την ικανότητά τους να αναγνωρίζουν και να αιτιολογούν τη σχέση της Χημείας με την καθημερινή ζωή.
4. Να αξιοποιήσουν γνώσεις και δεξιότητες για την αξιολόγηση δεδομένων.

ΔΙΔΑΚΤΕΑ ΥΛΗ
Στη Β’ τάξη του Γυμνασίου οι μαθητές «εισέρχονται» στο μαγικό κόσμο της Χημείας, μαθαίνοντας τι ακριβώς είναι η Χημεία και γιατί τη μελετάμε. Τα παιδιά στην πρώτη τους αυτή επαφή με το μάθημα καταπιάνονται με στοιχεία που τους είναι ήδη γνωστά: οι φυσικές καταστάσεις και οι ιδιότητες των υλικών, το νερό και η σχέση του με την καθημερινότητά μας, ο ατμοσφαιρικός αέρας και τα συστατικά του καθώς και το έδαφος αποτελούν το αντικείμενο μελέτης για την εν λόγω τάξη. Τέλος, περνούν από το μακρόκοσμο στο μικρόκοσμο με «όχημα» το νερό (μίγματα, ενώσεις, στοιχεία, μόρια, άτομα, ιόντα).

Στην Γ’ τάξη του Γυμνασίου οι γνώσεις που αποκτούν οι μαθητές εξειδικεύονται, αλλά δεν παύουν να συσχετίζονται με τα βιώματα και τις εμπειρίες τους. Η διδακτέα ύλη αναφέρεται εκτενώς σε κατηγορίες χημικών ενώσεων (οξέα, βάσεις και άλατα) και τις εφαρμογές τους στην καθημερινή ζωή, στα χημικά στοιχεία και την ταξινόμησή τους στον περιοδικό πίνακα, καθώς και στη χημεία του άνθρακα.

ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΟΝΙΟ ΣΧΟΛΗ
Η Χημεία, ως κλάδος των Θετικών Επιστημών, στηρίζεται στην παρατήρηση, το πείραμα και γενικότερα την εμπειρική μέθοδο διδασκαλίας. Είναι δε γενικά παραδεκτό ότι το παιδί προσεγγίζει το αντικείμενο διδασκαλίας και μαθαίνει ευκολότερα, όταν μπορεί να συνδέσει το διδασκόμενο με την απτή πραγματικότητα.

Κινούμενοι με βάση αυτή την παιδαγωγική αρχή, η διδασκαλία της Χημείας προσεγγίζει ποιοτικά και πειραματικά βασικές έννοιες της Χημείας και περιγράφει και ερμηνεύει χημικά φαινόμενα. Για την επίτευξη των στόχων μας γίνεται ευρεία χρήση των εποπτικών μέσων για την παρουσίαση των δεδομένων, ενώ αξιοποιούνται οι νέες τεχνολογίες και το Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ
Η αξιολόγηση βασίζεται σε κριτήρια που επιτρέπουν τη συνολική περιγραφή του επιπέδου του μαθητή σε ποικίλους τομείς και όχι μόνον την αποτίμηση της επίδοσής του μέσω γραπτών δοκιμασιών. Τα κριτήρια αυτά αναφέρονται στους εξής τομείς:
α. στις γνωστικές ικανότητες, δηλ. την αναζήτηση, την κατανόηση, την ανάλυση, την επεξεργασία και τη σύνθεση πληροφοριών, την εφαρμογή της νέας γνώσης, την κριτική και δημιουργική σκέψη και την επίλυση προβλημάτων.
β. στις κοινωνικές δεξιότητες, δηλ. την ικανότητα επικοινωνίας, τη δυνατότητα συνεργασίας, την υπευθυνότητα απέναντι στους άλλους σε περίπτωση ομαδικών εργασιών.
γ. στο ενδιαφέρον και τη διάθεση συμμετοχής σε ποικίλες δραστηριότητες και την προσπάθεια που κατέβαλε.
δ. στις στρατηγικές προσέγγισης των εργασιών, δηλ. τη μεθοδικότητα στη συλλογή των πληροφοριών, την ευελιξία και την προσαρμογή σε μεταβαλλόμενες συνθήκες και την ολοκλήρωση  μίας ανειλημμένης εργασίας.

Στο Γυμνάσιο η διδασκαλία της Χημείας δεν επιδιώκει την ενδελεχή ενασχόληση και την εμβάθυνση με το αντικείμενο του μαθήματος. Αντίθετα, έχοντας ως στόχο την ομαλότερη προσέγγιση μεταξύ Χημείας και μαθητών, «κατασκευάζουμε γέφυρες σύνδεσης»: της αυστηρής επιστημονικής γλώσσας με το απτό και το καθημερινό, του αόρατου με το συγκεκριμένο, του σύνθετου με το απλό.